PSYCHOTERAPIA INDYWIDUALNA

Rozpoczęcie psychoterapii poprzedza zwykle kilka wstępnych spotkań konsultacyjnych, w trakcie których ustala się główne problemy do pracy, cele,
długość i przebieg procesu.
Celem psychoterapii indywidualnej jest zrozumienie swoich trudności oraz ich przyczyn. W zależności od zgłoszonego problemu może ona trwać od kilku miesięcy do kilku lat. W tym czasie terapeuta pomaga w rozpoznawaniu potrzeb i pragnień oraz wprowadzaniu bardziej niż dotychczas konstruktywnych, zdrowych i możliwych sposobów ich realizacji. W rezultacie korzystający z psychoterapii uczy się wprowadzać satysfakcjonujące zmiany w życie i zaczyna bardziej świadomie nim kierować.
Psychoterapia indywidualna może dotyczyć następujących problemów:

depresja, poczucie pustki, bezradności

brak satysfakcji z życia

niskie poczucie własnej wartości, brak wiary w swoje możliwości

trudności w relacjach międzyludzkich

trudności w bliskich związkach

uwikłanie w toksyczne relacje

sytuacje kryzysowe (nagła zmiana sytuacji życiowej, strata, konflikt, zdrada)

problemy związane z uzależnieniami

syndrom DDA/DDD

zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia, objadanie)

wypalenie, stres

lęk, fobie, ataki paniki, radzenie sobie z emocjami

problemy zdrowotne nieuzasadnione stanem zdrowia (bóle brzucha, zawroty głowy itp.)

"W wyniku psychoterapii pacjent nie staje się lepszym człowiekiem, nie staje się doskonalszy czy szlachetniejszy w swoich potrzebach i pragnieniach, nie otrzymuje nowej osobowości, nie nabywa umiejętności zabezpieczających go przed kłopotami życiowymi. W wyniku psychoterapii pacjent staje się bardziej świadomy tego, jaki jest i tego, co przeżywa. Staje się bardziej świadomy własnych pragnień i własnych zobowiązań, własnych możliwości i ograniczeń. Staje się bardziej świadomy tego, jaki jest świat, w którym żyje, jacy są ludzie, ci najbliżsi i ci, z którymi musi współdziałać w realizacji swoich celów życiowych; jest bardziej świadomy ich reakcji i wpływu na siebie. Zdolność do bycia świadomym daje mu nowe możliwości kierowania własnym zachowaniem, zgodnie z zamierzonymi celami i zgodnie z dostępnymi możliwościami. Stwarza mu możliwości osiągania tego, co dotychczas wydawało mu się niemożliwe do osiągnięcia. Odzyskuje nadzieję na powrót do realności swojego istnienia, niosącego sukcesy i porażki, radości i cierpienie.”

J.Cz. Czabała „Czynniki leczące w psychoterapii”, PWN 2006